در عصر اقتصاد دانش محور، خلق توزیع و کاربرد دانش، به عنوان عامل اصلی رشد و توسعه ی سازمان بوده لذا دانش و مدیریت آن، برای هرگونه تلاش در جهت موفقیت حیاتی و ضروری است.
براین اساس، سازمانهای آینده نگر، برای رویارویی با تغییر و تحولات محیطی و تداوم حیات و تضمین موفقیت آینده ی خویش به تجدید ساختار سازمانی خود در سطح گسترده پرداخته اند.
درحقیقت، سازمانها برای اینکه بتوانند از فرصت های پیش آمده در محیط پویای کنونی استفاده کرده و مزیت رقابتی بدست آورند، باید منابع دانش را به صورت اثربخش مدیریت کنند.
دراین سازمانها، فرهنگ سازمانی به مثابه نیرویی نامرئی در پس زمینه ی سازمانهایی کنونی عمل می کند.
که اندیشه ها و رفتار افراد را شکل می دهد باورهای مشترک را تقویت می نماید و افراد را ترغیب می کند تا حداکثر تلاش خود را به منظور تحقق اهداف فردی و سازمانی به کار گیرند.